توزیع و پراکنش گونه شکم پای peronia peronii و اثر تغییرات فصلی و محیطی بر روی آن در سواحل چابهار

نرم تنان از گروه های غالب جانوری در سواحل بین جزر و مدی ایران می باشند. در این میان شکم پایان تنوع و فراوانی بالایی را نسبت به سایر نرم تنان به خود اختصاص می دهند. به همین دلیل در اکوسیستم های ساحلی نقش بارزی را ایفا می کنند.گونه pernia peronii از خانواده onchidiidae و زیررده heterobranchia می باشد. این گونه عمدتاً در سواحل صخره ای سنگی سواحل چابهار به میزان بالایی مشاهده می شود. مطالعات سیستماتیکی به صورت کامل روی این گونه انجام گرفته است، اما به لحاظ توزیع و پراکنش ناشناخته مانده است. نمونه برداری به صورت فصلی در 3 ایستگاه ساحل تیس، ساحل دانشگاه دریانوردی، ساحل دریا بزرگ انجام گرفت. شمارش به وسیله کوادرات 50 × 50 و با 30 بار تکرار در هر ترانسکت انجام گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزارهای exel و spss مشخص شد که بیشترین توزیع و پراکنش را در فصل پاییز و در ایستگاه ساحل دانشگاه دارد. کمترین میزان ثبت شده در ساحل دریا بزرگ و فصل تابستان بود. عواملی چون دما، نوع بستر، شوری، انرژی امواج و آب هوا در توزیع و پراکنش این گونه موثر است.